Wraz z rozwojem technologii, każda medyczna dziedzina – i nie tylko, posiada coraz więcej urządzeń wysokiej jakości, które pozwalają na szczegółową diagnostykę i wczesne wykrycie problemu. OCT czyli optyczna koherentna tomografia to wysokiej specjalizacji badanie oka. Okulista uzyskuje w ten sposób przekroje wybranych elementów gałki ocznej, co jest całkowicie bezpieczne, bezkontaktowe i bezinwazyjne. Przed badaniem stosuje się krople rozszerzające źrenice, a czas na zadziałanie to 15-30 minut. Po upłynięciu i uruchomienia skuteczności leku, można przystąpić do dalszych kroków procedury. Read more „Nowe badania diagnostyczne dostarcza informacji o przekroju oka”
Rodzaje badań w zależności od stopnia wady wzroku
Dokonywanie pomiarów dotyczy także gałki ocznej. Takim przykładem jest sprawdzanie ciśnienia wewnątrzgałkowego. Ciśnienie mierzy się za pomocą urządzenia – tonometru. Może ono przebiegać bezdotykowo lub wymagać kroplowego i bezpośredniego kontaktu z okiem. Bezdotykowa metoda wiąże się z tzw. Read more „Rodzaje badań w zależności od stopnia wady wzroku”
Przedluzeniem podniebienia twardego jest podniebienie miekkie
W środku przedsionka jamy ustnej widzimy fałd błony śluzowej, łączący wargę z wyrostkiem zębodołowym, czyli wędzidełko wargi (frenulum labii superioris et inferioris). Właściwa jama ustna jest ograniczona od góry podniebieniem, a od dołu językiem i okolicą podjęzykową. Podniebienie twarde tworzy kość między-szczękowa (os łntermaxillare), wyrostki podniebienne szczęki górnej, (processus palatinus ossis maxillarłs) i blaszki poziome kości podniebiennych (lamina horizontalis ossis palatini). W linii środkowej przedniej części podniebienia twardego jest kanał sieczny (canalis incisivus), przez który przechodzą z nosa na podniebienie naczynia i nerwy. Przedłużeniem podniebienia twardego jest podniebienie miękkie, zakończone zwisającym ku dołowi języczkiem podniebienia (uvula). Read more „Przedluzeniem podniebienia twardego jest podniebienie miekkie”
ANATOMIA JAMY USTNEJ J GARDLA
Jezyk jest utworzony z 8 par miesni
Język jest utworzony z 8 par mięśni po obu stronach przebiegającej wzdłuż języka przegrody łącznotkankowej (septum linguae). Jedna grupa mięśni przyczepia się do pobliskich kości, inne zaś mięśnie wewnętrzne rozpoczynają się i kończą się w samym języku, Mięsień bródkowe-językowy (m. genioglossus) idzie w środku języka od wewnętrznej strony żuchwy (spina mentalis interna) i rozchodzi się wachlarzowato ku tyłowi wzdłuż całego języka. Język Włókna przednie idą ku górze do końca języka, obniżając koniec języka podczas skurczu. Włókna środkowe, kończące się wzdłuż całego grzbietu języka, obniżają go, a włókna dolne, ciągnące się do przedniej powierzchni chrząstki nagłośni i do trzonu kości gnykowej, wysuwają język ku przodowi. Read more „Jezyk jest utworzony z 8 par miesni”
Dolny biegun migdalka
Dolny biegun migdałka przylega do tkanki adenoidalnej podstawy języka. Przednio-dolna część wolnej powierzchni migdałka jest przykryta trójkątnym fałdem błony śluzowej, odchodzącym od przedniego łuku podniebienia (plicatriangularis). Cały migdałek prócz jego wolnej powierzchni jest otoczony torebką I łącznotkankową (capsulla ton sillae); w głąb migdałka idą od niej pasma tkanki łącznej, dzielące migdałek na kilka zrazików, składających się z tkanki adenoidalnej z licznymi grudkami chłonnymi (noduli lymphatici), w których często stwierdza się ogniska rozmnażających się limfocytów. Nabłonek wielowarstwowy płaski, leżący w kryptach bezpośrednio na tkance adenoidalnej migdałka, wykazuje pod mikroskopem szczeliny, w których widzimy limfocyty wychodzące na powierzchnię migdałka, na której widoczne są dołki (cryptae). W stanie prawidłowymi migdałek nie wystaje poza brzeg łuków podniebiennych. Read more „Dolny biegun migdalka”
Miesien jezyczka
Mięsień języczka (m. uuulae) przebiega obustronnie od rozcięgna podniebienia przed kolcem nosowym tylnym (spina nasalis posterior) do końca języczka i tylko pozornie jest nieparzysty, gdyż oba mięśnie, prawej i lewej strony, bezpośrednio do siebie przylegają. Skurcz tego mięśnia powoduje uniesienie i skrócenie języczka. W tylnej części podniebienia twardego pod błoną śluzową leży warstwa drobnych gruczołów śluzowych (glandulae palatinae). Linia środkowa podniebienia – zew podniebienia (raphe palatinae) zaznacza się nieco jaśniejszym zabarwieniem i niekiedy wystaje ponad poziom podniebienia (torus palatinus): Skurcz dźwigacza i naprężacza podniebienia unosi podniebienie ku górze, przy czym jednocześnie kurczy się także koncentrycznie zwieracz gardła górny, tworząc zbliżający się do podniebienia wał (Passavanta). Read more „Miesien jezyczka”
Naprezacz podniebienia
Naprężacz podniebienia rozpoczyna się od kolca kątowego kości klinowej (spina angularis ossis sphenoidalis) oraz od przedniej, włóknistej części trąbki słuchowej, przechodzi w postaci ścięgna pod haczykiem wyrostka skrzydłowego (harnulus proc. pterygoidei) i wachlarzowato rozchodzi się w podniebieniu miękkim. 3. Mięsień podniebienno-gardłowy rozpoczyna się od rozcięgna podniebienia haczyka skrzydłowa tego i chrząstki trąbki słuchowej oraz częściowo od tylnego brzegu podniebienia twardego l przebiegając w tylnym łuku podniebienno-gardłowym dochodzi do tylnego rogu kości gnykowej, tylnego brzegu chrząstki tarczowej i do tylnej ściany gardła. Mięsień ten podczas skurczu obniża podniebienie i podnosi gardło. Read more „Naprezacz podniebienia”
Dzwigacz podniebienia
Główną masę podniebienia miękkiego, pokrytego od strony nosa nabłonkiem migawkowym, a od strony jamy ustnej nabłonkiem wielowarstwowym płaskim, stanowią następujące mięśnie: 1. dźwigacz podniebienia (m. leuator veli palatini), 2-. naprężacz podniebienia (m. tensor veli palatini), 3. Read more „Dzwigacz podniebienia”